Sa Ngalan ng Pakikibaka

Nakaw   Sigaw lamang namin ay hustisya para sa ninanakawan       Lupa, Puno ng Saging, Niyog, Gulay mismong Buhay ninanakaw Sigaw lamang namin ay hustisya para sa ninanakawan       Tubig, Kuryente, Titolo, Bakuran mismong Buhay ninanakaw Sigaw lamang namin ay hustisya para sa ninanakawan       Edukasyon, Uniporme, Lapis, Kwaderno mismong Buhay ninanakaw Sigaw lamang namin ay hustisya para sa ninanakawan       Mata, Bibig, Tainga, Ilong, Kamay at Paa mismong Buhay ninanakaw Sigaw lamang namin ay hustisya para sa ninakawan       Sipa, Tadyak, Bugbog, Kuryente, Bala, Baril sa ulo, at Posas, mismong Buhay namin ay tinangkang nakawin Sigaw... Sigaw... Si... Gaw.. Si... Si... Si... SIGAW nang SIGAW nang SIGAW nang SIGAW nang SIGAW      Buhay lamang na tangkang nakawin aming pinapaglaban SIGAW nang SIGAW nang SIGAW nang SIGAW nang SIGAW mismong ...

It's been a while since i last had my blog entry here. Many weeks had passed. Well, this entry would most likely revolve in my 2011 experience with Cheerdance competition in Ateneo.(and also other stuffs that happened in this College event) I never expected that students will be texting me,calling me and whenever we cross our roads at the campus, they will ask questions regarding "tickets". I know that there were alloted tickets per division. But, I don't have the power over that. Funny, that even some students and friends I know, asked me to let them in, since I'm part of the Security Forces(ASSF). Conscience. Yep, my conscience bothers me. But, it would be very unfair to those students who made efforts falling in line just to have a ticket for the said event. Mind you, there are like 7948 students enrolled in the second semester, and even if we say only 50% of the whole populace? eh, it wouldn't fit to that Covered court(coz there are chairs and etc, ...

Ano nga ba dapat ang aking gawin sa mga nalalabing oras ko? Maraming pumasok sa isipan ko. Una, matulog hanggang alas-dose ng tanghali. Ikalawa, maghintay sa living room ng office(KPL) hanggang mag alas dose. Ikatlo, itext si Karlos, pumunta sa UP-Diliman at kumuha ng mga kopya ng bagong Kule :D Ikaapat, maglakad-lakad sa subdivision at ang panghuli Magtext sa kanya :-) Ngunit, marami akong dapat gawin. Maraming-marami.  Pwede ako pumunta sa Sitio San Roque.  Sa ABS-CBN IJM WORKERS UNION  Makipag-usap sa mga kaibigan sa office.  At kung ano pang productive na dapat ginawa ko. Kaso hindi ko nagawa. Nakokonsensya ako. Siguro dahil na rin sa sobrang sakit ng ngipin, o nagpakaliberal ako.  Kung kailan paalis na kami, doon lamang ako nagkaroon ng lakas ng loob makipag-usap, makipagheart-to-heart sa mga kaibigan. Marami akong mamimiss sa opisina. At ito yung mga sumusunod : 1.) Ang mga Stencils ng Flags 2.) Ang paborito kong unan at syempre, yung banig na sinus...

Isang umagang puno ng pag-asa. Puno ng sigla. Puno ng, pag-aalala. "Kailan ba kami makakauwi sa Davao?" Yan ang tinatanong ko sa aking sarili araw-araw simula noong nalaman kong wala pa akong pera pauwi sa Davao. Ginising ako ng kaibigan kong si Kalos, at sinabi, "Tara, pabook na tayo" Ito na siguro ang pinakamasayang araw ko, well, hindi naman siguro, Nageexaggerate lamang ako. Pumunta kami ng Robinson's Galleria sa may, ahh. Basta,  hindi ko na kailangang malaman pa saan yun.  Noong nakita ko na talaga yung Itinerary Ticket namin ni Kalos, ako'y masayang-masaya. Makakauwi na talaga kami. 28th. Kaming 2, makakauwi na talaga.  Bumisita sa mga kaibigan.  Salamat Nanay sa merienda kanina at salamat din Abby sa libreng McSundae, kahit McFlurry dapat yung sa akin. Pagbisita mo sa amin sa Davao, aasahan mo yung treat ni Kalos. Papunta na kami ng Cultural Night. Nakakaagitate. Nakakasigla. Nakakabuhay ng damdaming makabayan,makamasa, makatao. Natapos ang araw ko...